Rouw voelt vaak donker en zwaar. En dat is het ook. Daar ga ik niks aan af doen. Rouwen is hard werken, kost bakken energie en voelt bij tijd en wijle ook heel eenzaam. Zeker als jij de enige bent die het verlies van een baby hebt meegemaakt. Als iedereen in jouw omgeving gewoon zwanger lijkt te worden, gewone zwangerschappen heeft en daarna vrolijk achter een kinderwagen loopt. Geloof mij, ik ben daar ook geweest! Vreselijk, alleen en ongelofelijk donker vond ik het.
En toch geloof ik dat kleine lichtpuntjes het verschil kunnen maken. Van eenzaam en onbegrepen naar samen in het verdriet. In krachteloos, moedeloos en uitzichtloos de dagen doorkomen naar deze dag voelde iets lichter. Deze dag was niet pik zwart maar zo’n vaal zwart gewassen shirt. Er zit nog steeds niet veel kleur aan en het is nog steeds zwart alleen niet meer zo intens. De diepste zwart is eraf. Zorgen voor je verdriet noem ik dat.
Klink oké maar hoe doe je dat dan?
- Zeg dat het oké is dat je nu in een donkere periode zit. Dat het zwaar is en dat dit oké is. Dit hoort erbij. Er tegen vechten maakt je alleen maar vermoeider zonder dat het daardoor echt lichter wordt. Jezelf hardop toestemming geven om te rouwen helpt, hoe gek dat soms ook voelt om dit hardop te zeggen!
- Zorg voor mensen om je heen die je praktisch kunnen helpen. Even niet alle avonden zelf koken, de andere kinderen naar school brengen, iemand die je even helpt met wat schoonmaak klusjes in huis. Je hebt minder energie, vraag hulp.
- Zorg voor mensen om je heen die luisteren en nog meer luisteren. Niet zoveel praten en al helemaal niet over hunzelf tenzij je daar nadrukkelijk naar vraagt. Die uren met je thee of koffie drinken en er echt voor je zijn!
- Probeer stil te staan bij fijne dingen, je lichtgevers in deze donkere periode.
Een lieve man/vrouw, kinderen, fijne herinneringen, lieve kaartjes die je hebt gekregen, de koffie die vandaag extra lekker smaakte. Lichtgevers zijn niet altijd mensen en ook niet altijd grote gebeurtenissen. Het zit vaak in het kleine.
Geef ruimte aan het licht en het donker.
En een fijne om mee af te sluiten is om dit alles te symboliseren.
Schrijf het op.
Wat maakt dat het om jou heen en in jou zo donker voelt, zo zwaar. Wat maakt je zo verdrietig dat je lijf er pijn van doet.
Pak een aantal waxinelichtjes en steek in een donkere kamer 1 voor 1 de waxinelichtjes aan die voor jou symbool staan voor de kleine lichtgevers van die dag. Misschien is dat wel je buurvrouw die even vroeg hoe het met je gaat en daar echt de tijd voor nam. Misschien is het wel je man die …. misschien is het wel… Het hoeven er niet veel te zijn. Toch zie je direct het effect van een kaarsje in een verder donkere kamer. Het schijnt, voluit.
Probeer je daaraan vast te houden. Ook in de diepste donkerste dag of nacht heeft 1 kaarsje al een groot effect.
