Het verdriet om je overleden kindje overspoeld je en je merkt dat het je gevoel en gedachten volledig beheerst. Je staat er mee op en je gaat er mee naar bed. Er lijkt weinig ruimte te zijn voor iets anders. Ook kan het zijn dat het ene moment het eigenlijk best oké gaat terwijl je even later niet kan stoppen met huilen of piekeren.
Rouw is intens en wordt niet voor niets rouwarbeid genoemd. Rouwen om een baby, hoe pril de zwangerschap ook, is soms nog extra ingewikkeld. Er zijn weinig herinneringen en jullie leefden toen naar een kindje maar ineens is je buik en armen leeg.
Herken je dit?
-
De omgeving probeert er voor je te zijn maar hun goedbedoelde adviezen slaan volledig de plank mis. Je voelt je niet echt begrepen. Je vriendin die je probeert te troosten met de woorden; gelukkig ben je nog jong of er komt vast nog wel een ander kindje. Lief bedoeld maar niet helpend!
-
De toekomst maakt je onzeker en angstig. En je hebt gedachten als; wordt het verdriet ooit minder? Je wilt het normale leven weer oppakken maar weet simpelweg niet hoe.
- Je buik en armen zijn leeg en je mist je kindje en het zorgen voor een kleintje. Je had je zo verheugd op het wandelen met je kindje buiten, het eindeloos knuffelen en je kindje zien opgroeien. Hoe zorg je voor dit verdriet? Dit verlangen om te zorgen?
-
Het leven voelt zwaar en kleurloos en dingen die voorheen plezier gaven zijn hun glans verloren. Je herkent jezelf soms niet meer. Je kon altijd zo genieten van je hobby’s en het samen zijn met vrienden maar ineens voelt dat leeg en geeft het niet meer zoveel plezier als eerst.
- Misschien voelt God in deze periode wel heel ver weg of juist heel dichtbij. Worstel je met vragen als; waarom liet God het toe dat dit kindje overleed? Wie is God voor jou in deze periode?
De wereld draait door, behalve voor jouw gevoel bij jou.. Ineens is alles veranderd. Het is onwerkelijk en toch is het ineens jouw werkelijkheid.
Wanneer je geen tijd en ruimte geeft aan je verdriet maar doorgaat zonder stil te staan, zul je merken dat het verdriet je blijft overspoelen of dat je juist heel vlak gaat voelen. Om door te kunnen is het nodig om stil te staan bij alles wat je denkt en voelt. Alleen op die manier kun je het verdriet verweven in je leven, een onderdeel maken van wie jij bent. Je zorgt voor je verdriet waardoor er op den duur ook weer ruimte komt voor glans en kleur en misschien zelfs wel een nieuw kindje.
