Ik draag al zo’n 16 jaar een bril. Een bril is voor mij een wezenlijk onderdeel om goed te kunnen functioneren en na zo’n 1 1/2 jaar is het bij mij vaak ook weer tijd voor een nieuwe. Mijn sterkte is veranderd en de bril voldoet niet meer.
Afgelopen februari was daar het moment. Ik wist het eigenlijk al weken. Had al tijden hoofdpijn, deed mijn bril liever af dan op en ik wist, je moet weer Willemien. En toch…
Ik stelde het uit. Het was december, dus een drukke maand voor mijn webshop en mijn praktijk die in de start blokken stond. Toen werd het januari en ach, ik verzon een nieuw excuus. Het hielp mij niet, in tegendeel. De hoofdpijn bleef, ik werd er geen leuker mens van en ik had vooral mijzelf er mee.
Smoesjes, excuses, we hebben ze allemaal wel. Redenen waarom we dingen niet doen, waarvan we voelen dat we die wel zouden moeten doen. Dat is niet alleen met een nieuwe bril kopen zo. En ik weet dat ik ook niet de enige ben die dit doet. We doen het zo vaak omdat het nieuwe spannend is. Onbekend. We willen graag weten wat de uitkomst is voordat we ergens aan beginnen. Weten dat het succesvol is, fijner dan het oude. Dat het helpt.
Dat is met begeleiding vragen bij je rouwproces vaak net zo. Pas als je het gevoel hebt dat je weet dat het je echt wat oplevert, het vooral beter wordt dan nu, dan zijn we bereid om in het diepe te springen. Om te gaan. Als de pijn te groot wordt, als de excuses niet meer krachtig genoeg zijn.
De meeste begeleidingen die ik doe starten dus ook niet direct na het overlijden van hun kindje of het definitieve stoppen van een kinderwens traject. Meestal duurt dat zo’n 6 maanden tot anderhalf jaar. Vaak willen we het eerst zelf proberen, willen we het de tijd geven. Tot we merken dat het ook na verloop van tijd niet gemakkelijker wordt maar juist moeilijker.
Die nieuwe bril is er en geloof mij, de eerste week vind ik het altijd een dingetje. Eigenlijk vind ik het ronduit vreselijk! Hij zit nog niet lekker, schuift, knelt, zeurt. Maar na een tijdje ben ik eraan gewend en voelt het zoveel beter. En dat wetende hoop ik dat ik de volgende keer sneller over ga tot actie en mijzelf iets minder excuses verkoop!
Hoe lang wil jij nog wachten? Wat moet er eerst nog gebeuren voordat je kunt starten? Of ben je ook klaar met excuses en ga je het nu eindelijk aan?
Wil je meer weten over het traject en het aanbod lees dan snel hier verder
